Naatje (Nannie) was een winkelierster. Op 4 november 1919 trouwde ze met Leon Louis Pinas (Rotterdam, 23.4.1889 – Auschwitz, 9.11.1942).
Ze hadden drie kinderen:
Evelina(Lieneke) (Zwolle, 22.8.1920- Auschwitz, 31.3.1943). Zie ook het boek “Bewogen Jaren”.
Hanna (Hansje) (Zwolle, 24.11.1922 – Israel, 25.4.2006)
Louis Leon (Louki) (Zwolle, 29.3.1928)

Nannie overleefde de Holocaust en is op 29.3.1948 , vlak voor de oprichting van de Joodse staat, met een wildvreemd kind Palestina binnen gekomen. Het kind moest binnengesmokkeld worden en was om deze reden ook op haar paspoort bijgeschreven als haar kleinkind. Dit werd meer gedaan, omdat de Engelsen, zelfs tegen het einde van hun mandaat in Palestina, heel streng waren en zo min mogelijk mensen toegang verleenden. Het was
dan ook een bewogen tijd en Nannies bus is op weg naar Tel Aviv beschoten, maar ze is daar uiteindelijk behouden aangekomen en is er ook blijven wonen. In het begin sprak Nannie geen Hebreeuws en ook geen Jiddisj. Ze zat een keer op een bank in de Allenbystraat in Tel Aviv op haar zoon Louki te wachten, toen een onbekende man naast haar kwam zitten. De man sprak Jiddisj tegen haar en Nannie zei maar “jao” (wat zowel in het Zwols als in het Jiddisj “ja” betekent) op alles. Op een gegeven moment legde de vreemde man zijn arm om Nannies schouders, nadat hij haar in het Jiddisj gevraagd had of ze met hem wilde trouwen (“willst de gassene hoben mit mir?”) en Nannie ook daar “jao” op geantwoord had.

Hansje kwam al een jaar eerder in Palestina aan. Ze had maandenlang in Frankrijk gewoond en was met een boot vanuit Marseille vertrokken. De boot werd echter voor de kust door de Engelse marine onderschept en alle passagiers werden naar een interneringskamp op Cyprus verbannen. Hansje had een talenknobbel en began daar in het ziekenhuis als tolk te werken. In het begin van 1947 hebben de Engelse autoriteiten haar naar Palestina laten gaan. Hansje trouwde op 11 november 1947 met Shmuel Herzberg. Behalve de Joodse gasten waren er ook Engelsen en Arabieren bij hun huwelijk. Hansje en Shmuel kregen twee kinderen en zes kleinkinderen.

Louki arriveerde in Palestina op 6 november 1947, net op tijd voor Hansjes bruiloft. Hij kwam het land binnen op een vals paspoort op naam van een Pool die Henric Mandel heette en hij is hierover uitgebreid ondervraagd door de Engelsen. Op 3 augustus 1960 trouwde Louki met Ruth Jampolski die in Israel geboren was. Ze wonen in Rishon Le’Zion en hebben twee dochters en een zoon. De zoon, Ofir, was een bekend parlementslid die bereid was voor zijn principes zijn plaats in het parlement op te geven. Ruth en Louki hebben acht kleinkinderen.

De hele familie is opgepakt en in Sobibor vermoord. Eduard, de vader stierf daar op 7 mei 1943 en zijn vrouw Else Bella en hun drie kinderen Manie, Jopie en Hanna op 28 mei 1943.

Bella Anholt was een ambtenares bij het gemeentehuis in Zwolle en is nooit getrouwd.

Levie was een rijwielhandelaar. In 1938 huwde hij Elisabeth (Lili) van Gelderen die op 5 april 1909 in Zwolle geboren was. Ze woonden in de van Lennepstraat 26 en hadden geen kinderen. Ze zijn opgepakt en naar Auschwitz gedeporteerd. Lili is daar op 12 oktober 1942 omgekomen en Levie een paar maanden later, op 31 januari 1943.

Het huwelijk van Levie Anholt en Elisabeth Lili van Gelderen, Zwolle 1938.
Bron: Louki Pinas

Bovenste rij, van links naar rechts: Leo Pinas, Hansje Pinas, Eduard Anholt, Lieneke Pinas. Tweede rij: Bella Anholt, onbekende, Nannie Pinas,
oom Hartog Reindorp, Else Anholt-Karpf, Mimi (Mietje Elisabeth) van Gelderen (zuster van de bruid), tante Esther Reindorp. Derde rij: Simon van Gelderen en zijn vrouw Helena Heimans-van Gelderen (ouders van de bruid), Levie Anholt, Elisabeth Lili Anholt-van Gelderen, Emanuel Anholt en Hanna Anholt-Reindorp (ouders van de bruidegom). Onderste rij: De neefjes, waaronder Louki Pinas